Sasadu

kamanakeun ieu mawas diri jeung kabisa,,
lir kaliputen mega hideung,,,
gulimpekna pucuk awi,
bingung nu teu manggih tungtung susah manah nu teu aya papadana,,
cing sugan aya nu tiasa ngajirim..
ngajawab mangrupaning ambalan nu pasti,,
sangkan hudang ieu nu tos hudang ka isuknakeun,,


yap kadieu diri nu miboga pancen,,,
urang satuhu kana jalan nu katuhu,,,
ulah rek nincak dui cucuk rungkang kahirupan,,
hanyang pisan mawa loba nu kabawa,,
mikul nu sakuduna kapikul,,
menpo ku teu katempo, jeung nymput dina caangna kabut kahimengan,,

emmmhhh,,, gening kieu karasana hirup,,,
hirup nu katungkulkeun ku pati,,
kahirupan nu nyucruk dina kalimpudan kahideungan,,
sugan jeung kudu,, datang jeng ngadatangan tur di datangkeun,,
awasna kana kaawasan nu awas,,
keun saeutik jeung sautik,,, bakal nepi kana nu di hariwangkeun ku diri,,
dina kamemeut kageret kahirupan,,,
hayu urang sasadu...


sampurasun

Sampurasun

sugan jeung sugan,,,,
aya diri dina jiwa,,,
ayaan tina eunteupna nu di suprih,,
meunangkeun nu kahalangan ku waktu,,
nepikamana sangkan di tebus,,seseret tina polah nu ngajait ku ucap,,
lobana baris ngabaris muntang kana satuhuna injakeun,,
mun nepi hayangteh jadi nu pasti,,
ngalakonan lakon nu kalakon,,
saujrat ucap jeung lampah nu satuhu...

sampurasun